Omdat het zo'n mooie tocht was verleden jaar heb ik besloten deze nogmaals te lopen en aansluitend de camino Primitivo te gaan lopen. “Quien va a Santiago, y no a San Salvador, sirve al criado y olvida al Señor”: “Wie naar Santiago gaat en niet naar San Salvador, bezoekt de knecht en vergeet de Meester”. Dit is het gezegde wat men over de San Salvador zegt. Deze camino is ontstaan door de vlucht van de bevolking met de kerkschatten vanuit Leon toen de Moren in opmars waren. Men wilde deze relikwieën veiligstellen door deze over de bergen naar Oviedo te brengen, wat ook gelukt is want de Moren zijn nooit de bergen over geweest.
Het is een route die merendeel over berggebied gaat, mooi maar vermoeiend. De camino gaat tot 1572 meter en is af en toe aardig vermoeiend! Bijna iedere dag zal er gebeld moeten worden om een plek te reserveren om te slapen maar ook om te kennen te geven dat je mee eet zodat er daar boodschappen gedaan kunnen worden. In veel dorpjes is namelijk niets te koop.
Maar vooral; een prachtige tocht!
Al in de middag richting Schiphol gegaan om te overnachten bij vd. Valk op Schiphol. Om 07.00 uur ga ik vliegen naar Madrid en heb geen zin om midden in de nacht/vroege ochtend nog de snelweg af te moeten rijden. Met ingepakte rugzak en een zak met 10 belegde broodjes voor de volgende dag op pad. Mijn vrouw heeft mij met de trein begeleid naar het station in Arnhem en vanaf daar ga ik zelf verder. Alles goed geregeld, op Schiphol met de bus naar vd Valk A4 en daar lekker slapen.
De volgende ochtend weer met de bus naar Schiphol en daar de bagage afgegeven. Ik vlieg met de KLM dus heb genoeg beenruimte, wel prettig! In Madrid aangekomen heb ik ook een prma verbinding; met de bus naar hal T4 en daarna de verbinding naar treinstation Chamartin om vanaf dat station met de trein naar Leon te gaan. Daar aangekomen had ik nog een uur voordat de trein vertrok en kon dus rustig aan doen.
Mooie rit met de snelle trein en een uur of 3 later in Leon aangekomen. De afstand is dusdanig dat je daar lopend naar de albergue kan. In de albergue bleek dat daar dezelfde hospitalero's als verleden jaar aanwezig waren; Allemaal Francesco's, Italianen en Spanjaarden. Er waren op dit moment een stuk of 90 bezoekers waarvan er 4 de volgende dag de camino San Salvador zouden gaan lopen. Niet druk dus.
Vandaag de makkelijkste dag van de 6. Toen ik Leon uit liep en de Garmin aan wilde zetten merkte ik dat ik de gps bestanden als route en niet als track had geladen. Dat gaat dus niet werken, ze waren ook niet te converteren en andere tracks er op zetten ging niet zonder pc in de buurt. Dan maar zonder gps, op hoop van zegen!
Het was vandaag zwaar bewolkt maar wel droog en niet koud. Het was druk - voor de San Salvador - ik kon nu onderweg al een stuk of 12 mensen tellen die vanuit Leon aan de route waren begonnen. Beetje doorlopen dus want vanavond waren er maar 15 bedden in de albergue beschikbaar. Een lekker tempo gehad vandaag; af en toe een beetje omhoog en omlaag maar dat weet je vooruit!
In La Robla aangekomen bleek ik de eerste te zijn die in de albergue aankwam. Alles was nog dicht, niet op slot, en donker. Vanavond rond zes a zeven uur zou de hospitalero komen om geld te innen en een stempel te zetten. Tot die tijd rusten bij de stukken.
Nog wel even brood gekocht bij het bakkertje in het dorp want morgen is er niets onderweg. Ook de Casa Rural gereserveerd omdat de albergue er echt niet uitziet en vooral bij slecht weer super vochtig is. Het enige positieve is dat er een automaat staat waar je mars, bounty en cola uit kan kopen, als hij werkt!
We lagen met een man of 14 in de albergue dus was iedereen vroeg wakker. Er zijn er altijd wel bij die 's morgens onrustig worden en waardoor de rest weer wakker wordt. Het was kwart voor acht en een mooie tijd om weg te gaan. Een mooie strakke blauwe lucht. Het dorp uitgelopen en daar tegenover het oude kerkje in het café een ontbijt genomen. Veilige plaats daar want de Guardia Civic ontbijt daar ook. Kan je je in NL niet voorstellen dat de politie naast je aan de bar staat in het café.
Langzaam aan klimmen naar de 1460 meter vandaag gelijk na het ontbijt al. Onder de wolf door, het metalen silhouet van een wolf op de berg, de berg op. Ik kom al aardig in de richting van de hoge bergen en einde van de dag kost het al weer aardig wat moeite om te klimmen. Vandaag een stralende zon en ondanks dat ik me goed heb ingesmeerd begin ik toch al wat te verbranden. Gaat snel op deze hoogte.
Vanavond het laatste goede bed voor de komende dagen. De Casa Rural is al geopend als ik aankom en de twee gastheren staan al klaar met een flesje bier in de hand, voor mij dan :). Het was een mooie dag, warm en aardig verbrand dus morgen petje op. Voor het eerst zie ik in dit dorpje bij de boerderijen weer de grote boeren honden op het erf liggen. Moet er niet aan denken deze bakbeesten onderweg in een slecht humeur tegen te komen!
Vandaag de grote dag - over de grote berg - 1572 meter hoog. Gelijk na het ontbijt een hoge bult op en daarna bleef het maar stijgen tot die 1572 meter. Prachtige omgevingen met hele mooie vergezichten. Het kostte wat zweetdruppels en er waren stijgingen bij waar ik echt om de 50 meter stil moest staan om uit te rusten maar het uiteindelijke resultaat was prachtig! In tegenstelling tot verleden jaar lag er nu geen sneeuw op de top en volgende week wordt het hier naar verwachting rond de 25 graden. Moet er niet aan denken met die temperatuur hier omhoog te klimmen, dan maar koud! Het lopen zonder de Garmin gaat prima. Alles is goed aangegeven en nergens verkeerd gelopen.
Aangekomen bij het restaurant op de grens van Asturia en Castilië en Leon waar ik wilde eten, bleek dit te zijn gesloten. Binnen was helemaal leeggeruimd en het zag er niet naar uit dat het weer zou openen. Er tegenover was een kleine kerk die omgebouwd was als restaurant en zag er nog wel prima uit maar bleek dinsdags gesloten te zijn. Vandaag dus :( Plan B, stokbrood en blikje tonijn uit de tas en lunchen maar!
Het is maar goed dat ik hier verleden jaar ook heb gelopen en de weg nog een beetje wist want er waren een paar anderen die verloren langs de verharde weg naar het pad liepen te zoeken wat slingerend tussen struiken om een bergje liep. Als je niet wist waar het was zou je het bijna niet vinden. In een kleine optocht, ik voorop, verder het pad afgelopen in de richting van de albergue waar Marisa ons verwelkomde. Ze kende mij nog van verleden jaar en vroeg waar m'n zoon was :-) Overigens kookt Marisa hier niet meer wat ze verleden jaar nog wel deed. Er is een cafe in de hoofdstraat, 5 min verderop, wat ook maaltijden aanbiedt. Zij hebben aangevochten dat Marisa voor de wandelaars kookt wat hun klandizie kost en nu mag zij niet meer koken. Jammer want dat kon ze wel heel goed!
Vandaag niet meer hoog in de bergen maar dat houdt niet in dat de weg niet meer omhoog gaat! Om te beginnen ging de weg eerst strak naar beneden naar San Miguel, een heel klein bergdorpje, en vanaf daar natuurlijk weer aardig omhoog naar een gebied met allemaal grasveldjes en hekjes. Geitenpaadjes naar hoger en lager gelegen plekken. Het gebied van de beer en de wolf. Een heleboel voetafdrukken gezien maar geen idee of ze van deze beesten zijn. Wat je hier wel veel ziet zijn hele grote roofvogels. Er vliegen in Noord Spanje een aantal verschillende soorten gieren rond.
Na 1 1/2 uur langs een berghelling te hebben gelopen kwam ik eindelijk in Herias (Erias) waar vandaan het een 2 tal km's was naar de albergue van Sandra. Het nadeel was dat deze 2 km's strak omhoog gaan en je met doorweekte kleding van het zweet daar aankomt. Maar ook hier wordt je weer beloond. De albergue van Sandra (dag van te voren bellen) is donativo van begin tot het einde. Er is 's avonds en 's morgens eten, koelkast gevuld met bier en limonade, er is wijn, koekjes, toast, fruit, noem maar op het is er. Hoe ze het doet is me een raadsel maar alles is donativo, geef wat je er voor over hebt!
Afgelopen nacht slecht geslapen door de harde wind buiten. Veel geklepper van ramen en andere loszittende delen. Ik denk dat ik niet de enige was want om de haverklap moest er iemand naar de wc dus er waren er meer wakker.
Goed ontbeten en rond 8 uur op pad. Het was vandaag een redelijk vlakke weg met af en toe een regenbui. Een heel stuk langs de rivier gelopen en daarna een glibberig pad naar beneden - goed uitkijken hier. Beneden aangekomen was de rest van de dag vlak. Het was een lange weg langs dezelfde rivier tot in Mieres. Onderweg weer langs het mooie kerkje gekomen. Nier erheen gegaan want ik wist dat de deur op slot zou zijn en verder was het me de hele klim niet waard. De albergue lag aan de andere kant van de stad in een schoolgebouw of zo met iets verderop een cafe waar je 's avonds ook kon eten. Na aankomst dus maar even een biertje gedronken en er 's avonds lekker gegeten!
Vandaag de altijd lastige dag naar Oviedo. Je denkt dat het allemaal goed te doen is maar ondertussen valt het allemaal vies tegen. Eerst afscheid genomen van wat mensen die ik onderweg ben tegengekomen en niet de Primitivo gaan lopen en daarna naar de bar om te gaan ontbijten. Daar waren alleen belegde broodjes te koop en hadden geen tostadas, tegenvallertje. Dan maar een broodje in de hand voor onderweg en een in de rugzak voor later en gelijk maar op pad. Tot aan Oviedo 3x een aardige klim gemaakt in een erg vochtige atmosfeer. Kletsnat boven aangekomen waar het uitzicht over Oviedo te zien is. Terwijl ik daar stond realiseerde ik me dat de kathedraal van 13.00 tot 15.30 sluit en ik nu nog maar 50 minuten heb om in het centrum te komen. Omdat ik vandaag verder wilde en niet in Oviedo wilde blijven, ik wilde naar Escamplero 12 km verder, was het natuurlijk wel zaak om vóór de siësta bij de kerk te zijn om de Salvadorana af te halen. Als een speer naar beneden de binnenstad in gelopen en mooi op tijd de Salvadorana in ontvangst genomen. Eerst maar even op hetzelfde terrasje als verleden jaar een vino tinto genomen!
Een prachtige camino van ongeveer 127 km in noordelijke richting vanaf Leon naar Oviedo. Prima aangegeven en goed te belopen zonder boekje of Garmin. Deze laatste is natuurlijk wel aan te raden want het kan mistig zijn of er kan sneeuw liggen en dan zie je de pijlen niet. Ook is het aan te bevelen dat je belt naar de volgende slaapplaats om te laten weten dat je komt en evt blijft eten. Dit omdat er eten ingekocht moet worden in de dorpjes waar meestal geen winkel is.
Een prachtige tocht die ik zeker nog wel eens ga lopen!